Een gebeurtenis die heel veel indruk op me heeft gemaakt en wanneer dan de vraag komt er iets over te schrijven blijkt toch dat de herinnering diep is weggezakt. Vraag me niets over jaartallen.

Ik was nog een kind en woonde op de Papelaan. Samen met 6 andere buurtkinderen en mijn 2 broers hadden we de meest fantastische speelgrond die je je als kind kon voorstellen. Achter de Papelaan hield Voorschoten op. Er waren bollenvelden, weilanden, uitlopers van de Horsten en in de verte het Jachthuis wat aan het eind van de Woelwijklaan staat. Er stonden nog een aantal huizen maar dat was 'ver weg'.

Waar nu de Moeder Godskerk staat was 'ons' eiland dat de buurman de naam 'Tjieletjap' had gegeven. We gingen er veel spelen, op avontuur en ontdekking. We waren dan ook in alle staten van verontwaardiging toen de Moeder Godskerk op onze grond gebouwd zou worden.
Na het wenproces en verzet bleek dat zo'n kerk in aanbouw toch ook zijn positieive kanten had. Wat een geweldige bouwmaterialen die we voor alles en nog wat konden gebruiken. Tijdens de bouw hebben we dan ook vele uren doorgebracht in, wat al snel 'onze kerk' werd genoemd.

Op wat kleine incidenten na - mijn broer die samen met een vriendje door de politie uit één van de ramen hoog in het dak werd gehaald, ongelooflijk gekriebel en pijn van de glaswol die als isolatiewerd gebruikt, builen van omvallende bouwmaterialen - ging de bouw goed.
Binnen in de kerk was het marmer op het altaar gelegd, de stoelen stonden, voor tot inrichting werd overgegaan werd nog aan het koperen dak gewerkt.

Vanaf hier lopen de herinneringen uiteen. Mijn broer weet zeker dat er kaarten gevonden zijn met gaatjes van brandende sigaretten, mijn moeder zegt dat het door de dakwerkzaamheden kwam, en ik kan me alleen de enorme paniek herinneren. De Moeder Godskerk stond in de fik .... en hoe!

De brandweer kwam met loeiende sirenes en alle buurtkindenre als getuige. In eerste instantie moesten we flink op afstand blijven maar bij het nablussen begon voor ons een zéér belangrijke taak. Het marmer op het altaar zou onherstelbaar beschadigen wanneer er water op zou blijven liggen. Ons werd gevraagd thuis materialen te halen om het marmer droog te houden. Met emmers, dweilen, wissers, bezems gingen we aan de slag. Dagenlang was er een grote club 'redders in nood' te vinden. Er werd gewerkt of ons leven er vanaf hing. Met resultaat! De Moeder Godskerk heeft nog steeds prachtig marmer, waar wel een erg groot kleed over heen ligt! Na de brand was de kerk natuurlijk roetzwart. Ook daar hebben we geholpen met het schoonmaken. Het gevoel van 'onze kerk' zal wel niet meer overgaan. De vloer, de stoelen, het dak met de hoge ramen. Alles door onze handen aangeraakt en met liefde schoongemaakt!

BRON: boekje ter herinnering aan 40 Jaar Moeder Godskerk (28 september 2007), Ernie Wielenga-van Velzen.

Aanvulling

In maart 1966 koopt de parochie grond van de gemeente Voorschoten aan de Baron Schimmelpenninck van der Oyelaan, waarna op 7 mei 1966 de eerste paal geslagen wordt. De nieuwe kerk is een ontwerp van architect ir. H. Nefkens uit Rotterdam en gebouwd door Bouwbedrijf Niersman B.V. uit Voorschoten.

Op 8 oktober 1966 vindt de eerste steenlegging door deken W.P.M. Haring plaats. Tijdens de bouw breekt er twee keer brand uit in het dak van de nieuwe kerk, te weten 17 mei en 19 juni 1967. Op 28 september 1967 consacreert Mgr. M.A. Jansen, bisschop van Rotterdam, de Moeder Godskerk. Door de twee branden is pas op 13, 14 en 15 november 1967 de feestelijke opening met het spel “De nieuwe kerk, een feest” van Ben Heruer.
Er is zelfs naar aanleiding van de 1e brand destijds een kleurplaat uitgebracht welke u als bijlage aantreft.

Bijzonder zijn ook de 2 foto's van na de 1e brand in de Moeder Godskerk op 17 mei 1969. Deze zijn afkomstig uit het archief van de parochie.