Aanrijding met beknelling

In de winter van 1973/1974 vond een frontale aanrijding plaats tussen een tankwagen en een andere vrachtauto. De plaats van het ongeval was op de Rouboslaan waar de VAM (Vakopleiding voor de Automobiel/Motor en aanverwantenbedrijven) vroeger was gevestigd.

De oorzaak van de aanrijding moet ongetwijfeld aan de zeer slechte weersomstandigheden hebben gelegen. Door ijzel was de weg zeer glad en zo goed als onbegaanbaar iets wat wij zelf ook tijdens de uitruk, vanuit de kazerne naar de plaats van het ongeval, aan den lijve hebben ondervonden. Het was werkelijk een grote glijpartij met de Ford Thames Trader (hogedrukautospuit) waarmee we waren uitgerukt. De sneeuwkettingen waarmee tegenwoordig de moderne brandweervoertuigen zijn uitgerust, en d.m.v. een druk op de knop ingeschakeld kunnen worden, werden toen node gemist.

Op de plaats van het ongeval aangekomen constateerden wij dat de chauffeur van de tankwagen bekneld zat tussen de zitting en achterkant van de cabine en de stuurkolom en het front van de cabine. De bestuurder was zwaar gewond aan zijn hoofd, borstkast en benen, maar hij was wel aanspreekbaar en bij kennis. Ondanks zijn benarde positie werd hij zo goed mogelijk gestabiliseerd en kon met het bevrijden van hem worden begonnen.
Het linkerportier was door de klap van de aanrijding van de cabine afgeslagen en lag op straat. Iets wat de toegankelijkheid tot de chauffeur vergemakkelijkte. Om hem te bevrijden moest de stuurkolom en het front, welke geheel in elkaar waren gedrukt, uit elkaar worden gehaald.
Het enige wat wij toen als brandweer op technisch gebied toen tot onze beschikking hadden om zo’n klus goed te kunnen uitvoeren, was een zogenaamde porto power. Dit is een hydraulische vijzel met de nodige hulpstukken, aangedreven door een handpomp welke voor de hydraulische druk zorgde. Deze vijzel en de benodigde hulpstukken zijn tussen de achterwand en het front van de cabine ingezet om zodoende voldoende ruimte te kunnen maken om de bestuurder er uit te halen.
Echter de ontstane ruimte was niet voldoende om de chauffeur verantwoord te kunnen bevrijden, dus technisch waren wij toen nog niet in staat met de ons ter beschikking staande apparatuur een dergelijk ongeval te kunnen behandelen.

Inmiddels waren er redelijk veel mensen die bij het ongeval stonden te kijken en onder deze personen zag ik ook mensen die bij de VAM werkzaam waren. Omdat ik zelf ook bij de VAM gestudeerd en examen gedaan had, herkende ik diverse medewerkers. Ik wist dat daar ook een opleiding voor schadereparatie was, en vroeg aan een van de VAM-medewerkers of ze de dozer, dat is een verrijdbare richtbank op het gebied van autoschades, nog ter beschikking hadden, en het antwoord was ja.
Spontaan boden deze mensen aan deze mobiele richtbank naar de plaats van het ongeval te halen, ik zie nog het moment waarop deze mensen al glijdend over de weg, want het was nog steeds vreselijk glad, deze richtbank bij ons brachten.

Door deze richtbank tegen de vooras van de auto (als afzetpunt ) te bevestigen en vervolgens om de stuurkolom van de auto een daarvoor geschikte ketting te bevestigen, kon door de werking van deze richtbank voldoende ruimte worden verkregen om de chauffeur verantwoord uit zijn benarde positie te bevrijden.

De chauffeur is naar het Academich Ziekenhuis overgebracht en is van zijn verwondingen goed hersteld, ik ontmoet deze man beroepsmatig nog regelmatig.

Uiteraard waren wij, de brandweer, de mensen van de VAM enorm dankbaar voor het beschikbaar stellen van hun apparatuur, daardoor konden wij deze klus op een snelle en verantwoorde manier klaren.
Door de modernisering en uitbreiding van de technische apparatuur, die de hedendaagse brandweer ter beschikking heeft, zijn nu zo goed als alle voorkomende ongevallen zoals voornoemd, op een vakkundige en verantwoorde manier te handelen.

Fred Schilthuizen